Eén van de kernen van de dood van Christus is dat het een wegneming van de zonden is. Still toont met een aantal Bijbelteksten aan dat onze zonden op Christus worden gelegd, die ze niet alleen maar op Zich neemt, maar ook werkelijk wegdraagt. (Jes. 44:22, 38:17; Micha 7:19; Ps. 103:12; Jer. 31:33-34).
Als Christus op de derde dag opstaat, staat Hij zonder onze zonden op! Ze zijn voor altijd weg! ‘Every sin we have committed, from life’s beginning to its end, is for ever put away, never to be brought against us again.’ (19-20) Onze zonden zijn vergeven, ook de zonden die we nog zullen doen. Het gaat om vergeving die ‘once-for-all’ is.
Als Gods kind zondigt, dan is dat anders dan wanneer een zondaar zondigt. De houding van een heilige tegenover de zonde is radicaal gewijzigd. Er is geen vijandschap tegen God in zijn hart, hij zondigt niet uit opzet, en hij schaamt zich voor zijn zonde.
De zonden van de heiligen worden niet gestraft, want ze zijn al gestraft. Hij is vrij van de eeuwige veroordeling (Rom 8:1) en heeft eeuwige vrede.
Niettemin zijn de zonden van de heiligen ernstig! Ze zorgen voor vervreemding tussen de Vader en Zijn kinderen. Hij blijft hun Vader, maar de actieve gemeenschap tussen God en Zijn kind is verbroken. De Vader moet Zich terugtrekken. Pas als de zonde beleden is, is er weer ruimte voor gemeenschap.
Op grond van 1 Joh. 1:6-2:2 ziet Still ruimte om over twee soorten van vergeving te spreken:
(1) eens-voor-altijd vergeving voor zondaren, als het gaat om de eeuwige straf,
(2) dagelijkse vergeving voor heiligen om de gemeenschap in stand te houden.
Voor beide soorten van vergeving heeft de dood van Christus voorzieningen getroffen.
William Still, Towards Spiritual Maturity, Chapter 1: 'The First Dimension of the Cross. The Removal of Sins.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten